Gramofon Bambino firmy „Fonika”
Gramofon „Bambino”, produkt firmy „Fonika” z początku lat 60-tych. Wcześniej, zanim pojawiły się magnetofony, gramofony były najpopularniejsze jako sprzęt do odtwarzania monofonicznych nagrań muzycznych. Gramofonowe płyty winylowe odtwarzano z prędkościami 45 i 33.3 obr./min. Wolniejsza prędkość odtwarzania służyła do odtwarzania płyt zapisanych drobnorowkowo. Z prędkością 33.3 obr./min odtwarzano płyty typu long-play o średnicy 300 milimetrów i z czasem odtwarzania jednej strony około 20 minut.
Gramofon Bambino – krótka specyfikacja
Ramię gramofonu „Bambino” wyposażono w piezoelektryczny przetwornik z i dwie szafirowe igły. Oczywiście igła o większej średnicy końca, służyła do odtwarzania płyt gruborowkowych a mniejsza do odtwarzania płyt drobnorowkowych. Ramię miało wyłącznik końcowy, który zatrzymywał silnik po zakończeniu odtwarzania nagrania. Silnik uruchamiano poprzez odchylenie ramienia gramofonu, w czasie spoczynku ramię spoczywało na sprężynowem zaczepie. Gramofon napędzał silnik typu indukcyjnego, zaprojektowany do pracy w pionie. Talerz, wykonano z blachy stalowej, zamocowano na łożysku kulkowym. Gramofony produkowano w dwóch głównych wersjach: ze wzmacniaczem i i bez wzmacniacza, obie wersje posiadały wbudowany głośnik. Do regulacji głośności zastosowano potencjometr wysokiej oporności na wejściu wzmacniacza. Gramofon zasilany był zasilaczem transformatorowym.
Kawał historii i czy wart zakupu
Gramofon „Bambino” był przenośnym, walizkowym gramofonem z wbudowanym głośnikiemi stał się popularnym sprzętem młodzieżowym, pozwalającym na większą swobodę i mobilność. Pojawienie się „Bambino” spotkało się w czasie z eksplozją bigbitu w latach 60-tych XX wieku oraz rozkwitem produkcji płyt winylowych. To i wiele innych czynników spowodowało wówczas szybki rozwój rynku gramofonowego. Dodać jeszcze można, iż gramofon „Bambino” posiadał też płynną regulację niskich i wysokich tonów, ważył około 8 kg. Produkowano go w czterech wersjach: Fonica WG 252 Bambino z 1963 i 1967, Fonica WG 262 Bambino 2 z 1969, Fonica WG 263 Bambino 3 z 1970 oraz Fonica WG 264 Bambino 4 z 1972.
Na zakończenie można stwierdzić, iż Gramofon „Bambino” to nie lada gratka nie tylko dla miłośników muzyki. Cena sprawnego egzemplarza i zachowanego w dobrym stanie potrafi osiągać czterocyfrowe kwoty, więc wydaje się to być propozycja godna uwagi i warta przemyślenia.